Na de zoveelste teleurstellende ervaring met mannen, begin je de moed bijna op te geven dat je ooit nog je "maatje, lover en supporter" gaat ontmoeten met wie jij je leven wilt delen.

​

Al je vriendinnen zijn gesettled en je had verwacht dat jij inmiddels ook wel een relatie zou hebben.

​

Je gaat nog wel op stap, maar voelt ook niet echt de drive om "op zoek" te gaan naar een man. En de dating-apps heb je al tig keer geïnstalleerd en verwijderd, je gelooft niet meer dat dat jou een leuke relatie oplevert.

​

Van de week had je echt een baaldag omdat een project op je werk niet liep zoals verwacht, op zulke momenten mis je echt even iemand thuis met wie je je verhaal kunt delen.

 

Je gaat elke dag weer alleen naar bed gaat en staat alleen op. Het idee dat je de rest van je leven misschien alleen blijft, met een (mogelijke) onvervulde kinderwens, maakt je heel erg verdrietig.

​

Je had je leven nu wel anders voor je gezien.

​

MAAR WAT NOU ALS....

​

Jij wakker wordt naast die leukerd, die "goedemorgen schatje" tegen je zegt en opstaat om een ontbijtje voor je te maken.

​

Samen maken jullie plannen voor het weekend. Jullie vinden het belangrijk om ook its voor jezelf te doen en jij gaat even met een vriendin afspreken voordat jullie samen uit eten gaan. Heel fijn om allebei je "eigen ding" te doen.

​

Als je een succes hebt geboekt op je werk, spring je een gat in de lucht. Hij feliciteert je en zegt: Wow! dat heb je goed gedaan! Hij is supertrots op je en spreekt dat direct uit. 

​

En toen je je van de week een enorme persoonlijke tegenslag te verwerken had, een favoriet familielid die ernstig ziek is, voelde je je enorm verdrietig. Hij zei dat hij direct naar je toe zou komen om je een hart onder de riem te steken. Fijn dat hij er voor je kan zijn.

​

​